24 Dec Passage uit het boek: ZEEANGST L.H. Wiener
Door bekroond Prozaschrijver Lodewijk Wiener: gortdroge Humor, veel Whisky en zeilverhalen: dat is wat Lodewijk Wiener in zijn boek ‘Zeeangst’ heeft gecombineerd. “Een heerlijk zeilboek” is dit nautische logboek waarbij Lodewijk met scheepspoes en vriendin een zeiltocht maakt langs de Engelse zuidkust en het eiland Wight.
Een scheepsjournaal waarin er landinwaarts een whiskyglas geledigd wordt bij het graf van Malcom Lowry en een saluut aan Virginia Woolf. Op de open dag van Hutting Yachts zal Lodewijk vertellen over deze zeilreis en zijn haat-liefdeverhouding met de zee: “Enerzijds zee kiezen en opgaan in de natuur, met alle existentiële diepgang van dien, en anderzijds het tarten van de dood”.
Parool: “Zeeangst van L.H. Wiener is een ontzettend leuk boek”
Zeilwereld.nl: “een boek om in te verdrinken”
Men kan Birdham Pool, een lieflijk voorhaventje bij Chichester, niet te allen tijde binnenlopen, want het estuarium waaraan Birdham ligt loopt per etmaal tweemaal grotendeels leeg, waardoor men alleen van drieënhalf uur voor tot drieënhalf uur na hoogwater in het oude sluisje geschut kan worden, zo had Ant in de pilots geverifieerd.
De afstand Brighton-Birdham bedraagt ongeveer veertig mijl en met een gemiddelde snelheid van ruim 4 kts zouden we dus zo’n negen uur onderweg zijn, rekening houdend met hoogwater. Birdham had Ant onze vertrektijd, met behulp van de Reeds Nautical Almanac, bepaald op kwart voor acht, wat overeenkwam met twee uur na laagwater Brighton.
Een geduchte uitzoekerij, die opleverde dat we eerst vier uur stroom tegen zouden nemen.
Een mooie, lange zeildag lag in het verschiet, ware het niet dat wij één facet over het hoofd hadden gezien. Namelijk dat wij op het tijdstip van twee uur na laagwater de haven van Brighton niet meer uit konden vanwege het binnenstromende tij.
Het water liep nog traag, waarschijnlijk met minder dan een halve knoop, maar de stroomrichting stond dwars op de Argos, die dus niet in een box lag, maar langszij afgemeerd tegen onze Belgische buurman. Inmiddels zwaar leunend op ingedrukte stootwillen en achter de brede spiegel van een aluminium tweemaster, die de afvaart naar voren onmogelijk maakte.
Wij lagen gevangen waar wij lagen…
Afduwen had geen enkele zin, daarvoor was de kracht die nu al op de boot stond te groot. En de Argos achteruit trekken op de motor, tegengehouden door een op de gastboot belegde spring, waardoor onze boeg zich vrij zou trekken – een beproefde methode als men van lagerwal moet steken – zou hier niet werken, omdat de stroom ons alweer terug zou zetten voordat we de spring hadden kunnen losgooien.Wij lagen gevangen waar wij lagen.
Aan boord gelden onverbiddelijke wetten, die bij overtreding onherroepelijk tot averij kunnen leiden…
Aan boord gelden onverbiddelijke wetten, die bij overtreding onherroepelijk tot averij kunnen leiden: elk lijntje dat fout loopt, wreekt zich onderweg. Een vergeten splitpen kan mastbreuk tot gevolg hebben. Een rekenfout in de routeplanning, of zich daar niet aan houden, kan het schip aan de grond doen lopen. En in dit geval betekende het onvoldoende rekening houden met het tij en de stroomrichting dat wij niet konden vertrekken.
Een geheel ander schema drong zich nu op: wachten op de volgende kentering van het tij en de haven van Brighton bij hoogwater verlaten, na vier uur wachten, vertrek tegen twaalven. Maar dat zou betekenen dat wij pas rond tien uur ’s avonds bij Birdham zouden aankomen, in het halfduister en te laat om nog door de sluis te kunnen.
Verworpen, want we wilden weg. Weg uit deze haven, waar men nog te belazerd was om hem op diepte te houden!
Houd het blog van Hutting Yachts in de gaten voor meer passages uit het boek Zeeangst. Vind hier meer informatie over de schrijver en het boek Zeeangst.
